ரமலான் பண்டிகை: உலகம் முழுவதும் கொண்டாட்டங்கள்!
ஒவ்வொரு ஆண்டும் ரம்ஜான் பண்டிகைக்கு முன்பாக இஸ்லாமியர்கள் ஒரு மாத காலம் நோன்பு இருப்பது மரபு. நோன்பு காலத்தில் இஸ்லாமியர்கள் சஹர் எனப்படும் விடியலுக்கு முன்பாக உணவு சாப்பிட்டு விட்டு பிறகு சூரியன் மறையும் வரை உணவு உண்ணாமல் நோன்பு இருப்பார்கள்.
ரமலானில் நோன்பு நோற்பது கலாச்சாரம் மற்றும் மரபுகளுடன் இணைவது மற்றும் எளிமையான நேரத்தை நினைவுபடுத்துவது என்று கூறப்படுகிறது. உலகெங்கிலும் உள்ள இஸ்லாமியர்கள் ரம்ஜானை ஒரே மாதிரியாகக் கடைப்பிடித்தாலும், வெவ்வேறு நாடுகளில் வெவ்வேறு மரபுகள் நடைமுறையில் உள்ளன.
எகிப்து:
ரமலானின் போது, எகிப்தியர்கள் ஃபனூஸ் விளக்குகளால் தெருக்களை ஒளிரச் செய்கின்றனர். இந்த விளக்குகள் ஒற்றுமை மற்றும் மகிழ்ச்சியைக் குறிக்கின்றன. கி.பி. 969-ம் ஆண்டு ரமலானின் ஐந்தாம் நாளில், ஃபாத்திமித் கலீஃப் மோயஸ் எல்-தின் எல்-அல்லா முதன்முறையாக கெய்ரோவிற்குள் நுழையும் போது, பொழுது சாயும் நேரத்தில், அவரது ராணுவம் மெழுகுவர்த்திகளை மரச்சட்டங்களில் எரிய வைத்து அவரை வரவேற்றனர். அவரது வருகையைக் கொண்டாட திரளாக மக்கள் கூடினர். பிற்காலத்தில், இந்த மர கட்டமைப்புகள் வடிவ விளக்குகளாக மாறியது.
ஐக்கிய அரபு எமிரேட்ஸ்:
இங்கும் மக்கள் காலை முதல் இரவு வரை நோன்பு நோற்பது வழக்கம். பின்னர் அவர்கள் பேரீச்சம்பழம், அரபு காபி, சூப் மற்றும் வறுத்த அல்லது சுட்ட ஸ்டஃப்ட் பேஸ்ட்ரியுடன் தங்கள் நோன்பை முடித்துக் கொள்கிறார்கள். ஃபவுல் மற்றும் டேமீஸ் என்றால் மேற்குப் பிராந்தியத்தின் பாரம்பரிய உணவுகளில் ஒன்று, இது ஃபாவா பீன்ஸ் ஸ்டவ் மற்றும் டேமீஸ் ரொட்டி ஆகியவற்றின் கலவையாகும். கிழக்கு மாகாணத்தில் மக்கள் சலூனா எனப்படும் இறைச்சி மற்றும் காய்கறி ஸ்டூவுடன் நோன்பு திறக்கின்றனர்.
இங்குள்ள குழந்தைகள் பிரகாசமான ஆடைகள் அணிந்து, அந்நாட்டின் பாரம்பரிய உள்ளீர் பாடல் ஒன்றை பாடி இனிப்பு சேகரிப்பில் ஈடுபடுகின்றனர். அதோனா அல்லா யுடிகோம், பைத் மக்கா யுடிகும் (எங்களுக்குக் கொடுங்கள், அல்லாஹ் உங்களுக்கு வெகுமதி அளிப்பான் மற்றும் மக்காவிலுள்ள அல்லாஹ்வின் இல்லத்தைப் பார்வையிட உதவுவான்) என்ற பாடலை பாடி குழந்தைகள் வலுவான சமூக பிணைப்புகள் மற்றும் குடும்ப மதிப்புகளின் முக்கியத்துவத்தை எடுத்துக்காட்டுகிறது.
மொராக்கோ:
ரமலானின் போது, நஃபர் என்ற ஒரு அழகி மொராக்கோவின் சுற்றுப்புறங்களில் சுற்றித் திரிவதாகவும், பாரம்பரிய உடையான கந்தோரா, செருப்புகள் மற்றும் தொப்பியை அவர் அணிந்திருப்பதாகவும், அவர் அதிகாலையில் சுஹூருக்காக குடும்பங்களை எழுப்ப தனது சங்கை ஊதுவதாகவும் கூறப்படுகிறது. இந்த பாரம்பரியம் ஏழாம் நூற்றாண்டுக்கு முந்தையது, அப்போது முஹம்மது நபியின் தோழர் ஒருவர் விடியற்காலையில் தெருக்களில் மெல்லிசைப் பிரார்த்தனைகளைப் பாடுவார்.
இந்தோனேசியா:
படுசன் (குளிப்பது) என்பது இந்தோனேசிய பாரம்பரியமாகும். அங்கு முஸ்லிம்கள் ரமலானுக்கு முந்தைய நாளில் தங்களை 'சுத்தம்' செய்ய வெவ்வேறு சடங்குகளை நடத்துகிறார்கள். வாலி சோங்கோ, ஜாவா மூலம் இஸ்லாமிய போதனைகளை தொடர்பு கொண்ட முதல் மிஷனரிகள், பதுசானின் பாரம்பரியத்தை முதலில் பரப்பியவர்கள் இவர்கள் என்று நம்பப்படுகிறது.
சிரியா:
மிட்ஃபா அல் இஃப்தார் என்று அழைக்கப்படும் இந்த பாரம்பரியம் 200 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு எகிப்தில் ஒட்டோமான் ஆட்சியாளரான கோஷ் கதம் என்பவரால் ஆளப்பட்டபோது தொடங்கியதாகக் கூறப்படுகிறது. அவர் சூரிய அஸ்தமனத்தின் போது ஒரு புதிய பீரங்கியை சோதித்துக்கொண்டிருந்தபோது, தவறுதலாக அது சுடப்பட்டது.
அந்த சத்தம் கெய்ரோ முழுவதும் எதிரொலித்தது. இது நோன்பை முடிவுக்குக் கொண்டுவருவதற்கான புதிய வழி என்று குடிமக்கள் பேசிக்கொண்டு இதனை பின்பற்றினர். பின்னர், சிரியா மற்றும் லெபனான் போன்ற பிற நாடுகள் இந்த பாரம்பரியத்தை ஏற்றுக்கொண்டன.
பாகிஸ்தான் :
இங்கு வீடுகளிலும், தெருக் கடைகளிலும் இஃப்தார் உணவு தயாரிப்பது மூன்று மணி நேரத்திற்கு முன்பே தொடங்குகிறது. இப்தாரின் போது ஜிலேபி, சமோசா மற்றும் பகோடா போன்ற சுவையான உணவுகளும் பரிமாறப்படுகின்றன. இந்த நேரத்தில் பல உணவகங்களும் இப்தார் உணவுகளை வழங்குகின்றன. இப்தாருக்குப் பிறகு, தவாரிஹ் - 8 அல்லது 20 ரகாத் முஸ்லீம் பிரார்த்தனை நடைபெறுகிறது. பின்னர் சாந்த் ராத் விழாக்களுக்காக மக்கள் உள்ளூர் பஜாரில் குவிவார்கள்.
இந்தியா :
மசூதிகளால் ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட இப்தார் உணவுகளுடன் இந்திய இஸ்லாமியர்கள் தங்கள் நோன்பை முடித்துக் கொள்கிறார்கள். பேரீச்சம்பழம் மற்றும் தண்ணீர் இப்தார் உணவின் தொடக்கத்தைத் தொடங்குகிறது, ஹைதராபாத்தில் மக்கள் ஹலீமுடன் நோன்பு திறக்கிறார்கள். டெல்லி, உத்தரப் பிரதேசம், மத்தியப் பிரதேசம் மற்றும் மேற்கு வங்கம் போன்ற மாநிலங்களில், இப்தார் என்பது பேரீச்சம்பழம், புதிதாக வெட்டப்பட்ட பழங்கள் மற்றும் பழச்சாறுகள், பக்கோடாக்கள் மற்றும் சமோசா போன்ற வறுத்த உணவுகளுடன் தொடங்குகிறது.
மலேசியா :
மலேசியாவில், இப்தார் பெர்புகா பூசா என்று குறிப்பிடப்படுகிறது. பாரம்பரிய பேரீச்சம்பழம் மற்றும் தண்ணீருடன் தங்கள் விரதத்தை முடித்த பிறகு, மக்கள் பாண்டுங் பானம், கரும்பு சாறு, புல் ஜெல்லி கலந்த சோயாபீன் பால், நாசி லெமாக், லக்சா, அயம் பெர்சிக், சிக்கன் ரைஸ், சாதா மற்றும் போபியா ஆகியவற்றில் ஈடுபடுகிறார்கள்.